abad

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

a-bad

Etimologiyasi

a. ابد — doimiylik

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

esk. kt.

1. Soʻngi yoʻq kelgusi zamon; zid. azal.
2. rvsh. Abadiy suratda, doimo.

◆ Ikki narsa bir-biriga abad yoʻldoshdir, Biri tigʻdor ayoz boʻlsa, biri quyoshdir. Yo. Mirzo . To abad Abadiy suratda, hamisha, umrbod.

◆ Koʻkragimda yashnar to abad Hayot taqib qoʻygan guldasta. Uygʻun .

◆ ... va aning badan mahshuri boʻlgʻayki, hashrdin soʻngra abad ul-abadki, boʻlgʻusidur, aning bila boʻlgʻay, ul mavzegʻa nazar va taalluqi koʻprak boʻlgʻusidur, oʻzga yerdin. A. Navoiy, „Nasoyim ul-Muhabbat“ .

Antonimlari

1. azal

Tillar

• Turkcha: ebet, sonsuzluk

Ruscha _ru

abad
сущ.
вечность; навеки; ◆ to ~ поэт. навеки, навсегда, на вечные времена; на веки вечные.

Adabiyotlar

Manzar Abdulxayr."Navoiy asarlarining izohli lugʻati". — T.:“Oʻzbekiston Milliy Ensiklopediasi” Davlat Ilmiy Nashriyoti, 2018. — 556 b.