Daniel Bovet
| |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
23 marca 1907 |
| Data i miejsce śmierci |
8 kwietnia 1992 |
| Specjalność: farmakologia, fizjologia | |
| Alma Mater | |
| Uczelnia | |
| Nagrody | |
Daniel Bovet (ur. 23 marca 1907 w Neuchâtel, zm. 8 kwietnia 1992 w Rzymie) – włoski farmakolog i fizjolog pochodzenia szwajcarskiego, noblista.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem Pierre'a Bovet, szwajcarskiego pedagoga, profesora Uniwersytetu w Genewie i jego żony Amy Babut[1]. Daniel Bovet uczęszczał do genewskiej szkoły średniej, następnie studiował na tamtejszym uniwersytecie. W 1929 roku uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Genewskim, po czym wyjechał do Paryża, gdzie podjął pracę w Instytucie Pasteura[2].
Od 1939 roku kierował Laboratorium Chemii Terapeutycznej w Instytucie Pasteura. Współpracował tam z Ernestem Fourneau. W 1947 roku został zaproszony przez Domenico Marottę, dyrektora Istituto Superiore di Sanità w Rzymie do zorganizowania tam Laboratorium Chemioterapii. We Włoszech osiadł na stałe i przyjął włoskie obywatelstwo[2]. Ożenił się ze swoją współpracowniczką Nicoletą Nitti, córką Francesca Nitti[1][3]. W 1964 roku został profesorem farmakologii na Uniwersytecie w Sassari na Sardynii. W latach 1969–1971 kierował laboratorium psychobiologii i psychofarmakologii Consiglio Nazionale delle Ricerche (Narodowej Rady Badawczej). W 1971 roku objął stanowisko profesora psychobiologii na Uniwersytecie Rzymskim „La Sapienza”[2].
Praca naukowa
[edytuj | edytuj kod]W 1937 roku, podczas pracy w Instytucie Pasteura, Bovet odkrył pierwszą substancję, działającą jak lek przeciwhistaminowy w leczeniu reakcji alergicznych. Pracując w Istituto Superiore di Sanità interesował się kurarą jako środkiem powodującym wiotczenie mięśni, wykorzystywanym podczas zabiegów chirurgicznych. Kurara była substancją drogą, a ponadto jej działanie nie było w pełni przewidywalne. Bovet zsyntetyzował liczne substancje o działaniu zbliżonym do kurary, dwie z nich: gallamina oraz sukcynylochinolina weszły do szerokiego zastosowania[2]. Jego prace dotyczyły także modyfikacji równowagi hormonalnej oraz różnych aspektów farmakologii ośrodkowego układu nerwowego (m.in leków przeciw chorobie Parkinsona, środków uspokajających)[1].
W roku 1957 otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny za odkrycia dotyczące syntetycznych związków, które hamują działanie pewnych substancji w organizmie i szczególnie do ich działania na system krwionośny i mięśnie szkieletowe[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Daniel Bovet. Biographical. [w:] nobelprize.org [on-line]. [dostęp 2020-06-11]. (ang.).
- ↑ a b c d Daniel Bovet, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2020-06-11] (ang.).
- ↑ Daniele Bovet, 85, the Discoverer of First Antihistamines, Is Dead. [w:] New York Times [on-line]. 1992-04-11. [dostęp 2020-06-13]. (ang.).
