Саламон
| Саламон іўр. שְׁלֹמֹה | |
| Цар Ізраілю | |
|---|---|
 | |
| Суд Саламона | |
| 3-і цар аб’яднанага Ізраільскага царства | |
| Папярэднік | Давыд |
| Наступнік | Ерамаваам |
| Асабістыя зьвесткі | |
| Нарадзіўся | каля 990 да н. э.[1], |
| Памёр | каля 931 да н. э., |
| Нашчадкі | Раваам, Мэнэлік |
| Сужэнец | Наама[d], дачка фараона[d] і невядома |
| Бацька | цар Давыд |
| Маці | Батшэба |
Саламон (па-габрэйску: שְׁלֹמֹה, па-грэцку: Σαλωμών, Σολωμών, па-лацінску: Solomon, па-арабску: سليمان; 965 да н. э. — 928 да н. э.) — трэці габрэйскі цар, легендарны кіраўнік аб’яднанага Ізраільскага царства ў 965 да н. э.—928 да н. э., у пэрыяд ягонага найвышэйшага росквіту. Сын цара Давыда і Батшэбы, ягоны суправіцель ў 967 да н. э.—965 да н. э. Лічыцца аўтарам «Кнігі Эклезіяста», кнігі «Песьня песьняў Саламона», «Кнігі Прыпавесьцяў Саламонавых», а таксама некаторых псалмоў. Падчас панаваньня Саламона ў Ерусаліме быў пабудаваны Ерусалімскі Храм — галоўная сьвятыня юдаізму.
Саламон ажыцьцявіў адміністрацыйна-тэрытарыяльную рэформу й замест былога племяннога падзелу краіны ўвёў у ёй сыстэму акругаў, дзякуючы якой стварыўся разгалінаваны адміністрацыйны апарат. Устанавіў цьвёрдую сыстэму падаткаў, працоўную й воінскую павіннасьці, ажыцьцяўляў шырокае будаўніцтва гарадоў, умацаваў сталічны Ерусалім, а для ўзвышэньня ягонага дзяржаўна-палітычнага значэньня й цэнтралізацыі культу бога Яхве пабудаваў у сталіцы пышны храм, які быў задуманы яшчэ ягоным бацькам Давыдам. Пабудова гэтага храма мела вялікі ўплыў на разьвіцьцё навукі, мастацтва й грамадзкага жыцьця, бо цэнтралізацыя культу Яхве пацягнула за сабой рост культуры й грамадзкага дабрабыту. Пры ім пачалі пашырацца распрацоўка медных руднікоў і разьвіцьцё самых разнастайных і прафэсійна разгалінаваных рамёстваў і промыслаў.
Складаньне дыпляматычных зьвязаў з суседнімі дзяржавамі забясьпечыла Саламону й ягонага краіне мірныя ўмовы жыцьця, а ягоны шлюб з дачкой эгіпецкага фараона садзейнічаў умацаваньню міжнароднага становішча дзяржавы й шырокаму разьвіцьцю зьнешняга гандлю. Але далёка не пурытанскі вобраз жыцьця самаго валадара, які клапаціўся аб тым, каб праславіцца сваёй мудрасьцю й раскошай, ваеннымі калясьніцамі й вялікім конным войскам, шматлікімі целаахоўнікамі, побач з шырокім фронтам будаўнічых работ, сыстэмай абавязковых падаткаў, працаёмкіх і зьнясільваючых працоўных павіннасьцей прывялі да росту незадаволенасьці насельніцтва, асабліва сярод паўночных плямёнаў Ізраільска-Юдэйскага царства. Ужо пры жыцьці Саламона пачаліся паўстаньні эдаміцянаў і арамеянаў, а пасьля ягонай сьмерці выбухнула паўстаньне, у выніку якога адзінае Ізраільска-Юдэйскае царства спыніла сваё далейшае існаваньне й на ейнай тэрыторыі ўзьніклі два незалежныя царствы — Ізраільскае й Юдэйскае[2].
Крыніцы
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]- ^ а б в https://homework.study.com/explanation/when-was-king-solomon-born.html
- ^ Скарына Ф. Творы:... С. 134.
Вонкавыя спасылкі
[рэдагаваць | рэдагаваць крыніцу]
Саламон — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў