Lesinhan de las Corbièras

Lesinhan de las Corbièras; Lézignan-Corbières
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	La glèisa Sant Fèlix.
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	43° 12′ 05″ N, 2° 45′ 30″ E
Superfícia	37,68 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 187 m; 49 m; 19 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Parçan	Corbièras ?;
Estat	França;
Region; 76	Occitània ;
Departament; 11	Aude ;
Arrondiment; 113	Narbona;
Canton; 1108	Lesinhan de las Corbièras, vengut Lo Lesinhanenc (caplòc, puèi burèu centralizator);
Intercom; 200035863	CC de Region Lesinhanenca, Corbièras e Menerbés (residéncia);
Cònsol	Gerard Forcada ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	11 248 ab. Evolucion de la populacion; 11 449 ab.
Densitat	297,85 ab./km²
	Autras informacions
Gentilici	lesinhanenc
Còde postal	11200
Còde INSEE	11203

Pels articles omonims, vejatz Lesinhan (omonimia).

Vila d'Occitània

Lesinhan de las Corbièras (Lézignan-Corbières en francés) es una comuna lengadociana, situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Se situa entre Carcassona a l'oèst e Narbona a l'èst. Al nòrd se trapa lo parçan de Menerbés e al sud lo de Corbièras.

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Lesinhan**
Torrosèla , Escalas	Argens de Menerbés	Robian, Canet d'Aude
Conilhac de las Corbièras		Cruscadas
Ferrals de las Corbièras	Botenac	Luc d'Orbiu

Toponimia

Lesinhan

Las fòrmas ancianas son : Vallis Boriana quae nunc Lisinianus appellatur en 806, Vallis Dorciana quae nunc ? Lezinyanus vocatur en 809, Licinianum en 847, Villa Licinianum... cum ecclesia in honore... Sancti Felicis en 899, Lezinianum en 1118, Lidinianum en 1227, Lezigniem en 1247, Lizinanum en 1262, Lezignianum... Lisinianum en 1263, Lérichan al sègle XIII, Lesinhanum en 1324, Lezinhanum en 1351, Leryhan en 1381-91, Lesinachum en 1383, Lezinhan al sègle XIV, Lerynhan en 1478, Vallis Barriana en 1494 (la Gallia Christiana escriu Vallis Borriana), Lesignanum en 1432, Lésinan..., Lezinha..., Lesinhan en 1538, etc, Lezinian en 1641, Lesignian en 1648. Al sègle XVIII, Lesinhan es de còps nommat Lézignan-les-Religieuses (covent de Clarissas e diferenciacion d'ambe Lesinhan de la Ceba). La prononciacion occitana es Lezignà ^[1], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc [lezi'ɲa].
Lesinhan vendriá d'un nom latin d'òme, Licinius, ambe'l sufixe -anum ^[2] (per los Féniés, que sègon probablament Negre, un nom d'òme Licinianus, sense sufixe ^[3]). Lesinhan èra donc probablament una anciana granda proprietat antica qu'aviá per mèstre Licinius (o benlèu Licinianus).

Montrabeg

Montrabeg es una anciana rectoriá, del vocable de Santa Eugènia, e un castèl modèrne situat près d'Aude; [i a tanben una tuca de 59 m, probable lòc d'origina d'una fortalesa]. Las fòrmas ancianas son Mons Rabejus en 1204, Castrum de Monterabegio en 1272, De Monterebegio en 1298, Monrabey au sègle XIV, Monsrebegio en 1477, Une tour au lieu de Montravech en 1503-1589, Mont Rabech en 1538, Saincte Eugénye de Montrabech en 1639 ^[4]. Mai qu'un lòc Raveg, la proprietat de Ravidius, nom atestat, qu'èra lo d'un dels amants de la famosa Lèsbia de Catul, en realitat Clòdia (fòrma vulgara del latin Clàudia, occitan Glàudia), ambe Mont ajustat, cal supausar lo nom rabeg (evolucion probabla d'un eretièr d'[una declinason de] rapidus, segon lo TdF), precisament localizat dins l'Aude e qu'a lo sens de « raspa d'una aiga » e mont, aplicat a la tuca de 59 m.

Sainte Candille (en francés)

Le lòc [a l'èst de Lesinhan] pòrta le remembre d'una anciana glèisa dedicada a Santa Candida, martira, benlèu del segond sègle. Las fòrmas ancianas son Locus qui dicitur Sancta Candida en 847, Ecclesia in honore Sancte Candide de 1377 al sègle XV, Sainte Candelle en 1761 ^[5]^,^[6]. Cossí se ditz ?

Serama ? Cerama ?

Serama o Cerama es una anciana rectoriá, ambe un castèl e una capèla [localizada a un caireforc dessenhat per la natura, mes pas adaptat a las epòcas d'insecuritat e environat d'airals sanhoses]; èra una anciana rectoriá de la diocèsi de Narbona, del vocable de Sant Martin [signe d'ancianetat]]. Las fòrmas ancianas son Apud Seramam, villa de Seramo, de Sarama en 1444, Seranianum en 1144, Rector de Cerama en 1351, Serama en 1538, Cérame en 1774, Sérame en 1781 ^[7]. L'abat Savartés manda a LAS ADDICIONS, a la fin del libre : Fiscus qui vocatur Caesaranus (Histoire du Languedoc, V, pròvas 3), Cesaranus en 922 (Gallia Christiana, VI, Instruments, carta 15), Villa Seserani en 1157 (Histoire du Languedoc, V, pròvas, p. 618), Villa Cesaram en 1165 (Gallia Christiana, VI, Instruments, carta 44). L'abat Savartés ajusta : « Cresèm a una marrida lectura per aquelis quatre tèxtes » ^[8]. Vertat es que la preséncia de Caesar pòrta a se malfisar (çaquelà, pòt èsser un nom de persona, sense que siá l'emperaire). Vertat es, tanben, que le Gallia es pas totjorn segur. Mes i a quicòm mai que fa supausar una error a l'abat : le passatge de l'alveolara -n- a la bilabiala -m-. Se cal gardar de pensar qu'es impossible; sembla associat a la pèrda d'una [z] : *Cesarana > *CeSerana > Cerama.

Istòria

Lesinhan ven del latin Licinius qu'èra lo mèstre d'una villa romana situada a l'emplaçament actual de las escòlas.
Simpla vilòta al començament de l'Edat Contemporanèa, Lesinhan s'es mudada progressivament en centre important entre Carcassona e Narbona, aquò sense estar un grand caireforc. Comparar ambe l'evolucion demografica plan lenta de Castèlnòu d'Arri e de Limós.

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
julhet de 2020	(2026)	Gerard Forcada	sense
25 de julhet 2009	julhet de 2020	Michel Maïque	PS	President de la CC de la Region Lesinhanenca, Corbièras e Menerbés
1989	14 de julhet 2009 (mòrt en foncions)	Pierre Tournier	PS	conselhièr general (1992-2009)
1987	1989	Louis Tournier	PS
1983	1987 (demission)	Louis Soucaille	PS	conselhièr general (1979-1992)
1956	1983	Jacques Ouradou	SFIO puèi PS	conselhièr general (1963-1979)
	1956
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Lesinhan èra caplòc de son canton. A la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, lo canton passèt de 18 a 10 comunas e Lesinhan ne venguèt lo burèu centralizator. Lo canton cambièt de nom e venguèt Le Lézignanais.

Demografia

Corba demografica de Lesinhan de las Corbièras

A l'ora d'ara, la vila a mai de 11 000 abitants.

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 11223, totala: 11383

1 379

1 505

1 668

1 669

1 792

2 269

2 168

2 442

2 537

2 754

3 016

3 934

3 969

4 670

6 286

6 569

4 792

4 857

4 951

6 339

6 787

7 039

7 152

7 227

7 248

6 986

6 682

6 939

7 558

7 355

7 514

7 881

8 266

9 465

9 712

9 968
10 117

2009

2010

10 224
10 375

10 539
10 690

Fonts

Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 11248 abitants e la densitat èra de 298,51 ab/km².

Espòrt

FC Lesinhan XIII

Lòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Josèp Anglada (1868-1930), filològ e lingüista occitan.
Leon Castèl (1871-1955) politician occitan, deputat d'Aude de 1919 a 1942.
Aquilles Rossèl (1891-1952) poèta occitan.

Véser tanben

Comunas d'Aude

Ligams extèrnes

(fr) Lesinhan sul site de l'Insee
(fr) http://archive.org/stream/revuedeslangues25montgoog#page/n147/mode/2up Estudi del dialècte de Lesinhan
(fr) La comuna de Lesinhan de las Corbièras - Sit oficial

Nòtas

↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 210, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f302.item.texteImage
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 397, a Lésignac-Durand
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 128
↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 254, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f346.item.texteImage
↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 374, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f466.item.texteImage
↑ https://nominis.cef.fr/contenus/saint/2158/Sainte-Bianca-ou-Candide.html
↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 432, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f524.item.texteImage
↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 591, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f683.item.texteImage

Portal de Lengadòc

[1] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 210, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f302.item.texteImage

[2] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 397, a Lésignac-Durand

[3] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 128

[4] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 254, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f346.item.texteImage

[5] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 374, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f466.item.texteImage

[6] ttps://nominis.cef.fr/contenus/saint/2158/Sainte-Bianca-ou-Candide.html

[7] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 432, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f524.item.texteImage

[8] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 591, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f683.item.texteImage

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]