Óso peneano
A frecha sinala a situación do suco uretral.
O óso peneano ou báculo (en latín baculum), é un óso que se encontra no pene da maioría dos mamíferos, máis precisamente en insectívoros, roedores, carnívoros e nos primates (agás na especie humana). Entre as especies domésticas, encóntrase no gato e no can. Este óso permítelles a estes animais a penetración en ausencia de erección.
En latín chamábase baculum (vara), os penis (óso peneano) e os príapi (óso de Príapo).
Está ausente en humanos, marsupiais, hienas, lagomorfos (como coellos e lebres) e na familia dos équidos, entre outros.
A súa forma e o seu tamaño varían entre as diferentes especies, e a súa función é a de facer posíbel a erección. Nos seres humanos, ao non teren báculo, a erección lógrase cando o tecido eréctil do pene énchese de sangue.
O óso homólogo nas femias denomínase os clitoridis (óso clitorídeo) ou baubellum.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Óso peneano |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Clellan, S. & Frank A. Beach (1951). Patterns of Sexual Behavior. New York: Harper, & Paul B. Hoeber, Inc. Medical Books. ISBN 978-0-3132-2355-6.
- Gilbert, S. F. & Zevit, Z. (2001). "Congenital human baculum deficiency: the generative bone of Genesis 2: 21–23". Am. J. Med. Genet. 101 (3): 284–285. PMID 11424148. doi:10.1002/ajmg.1387.
|
Este artigo sobre zooloxía é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |
