Przejdź do zawartości

40 Pułk Artylerii Lekkiej (LWP)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
40 Pułk Artylerii Lekkiej
Ilustracja
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1944

Rozformowanie

1956

Tradycje
Nadanie sztandaru

1948

Kontynuacja

40 Pułk Artylerii
14 Dywizjon Artylerii Samobieżnej[1]

Dowódcy
Pierwszy

mjr Jerzy Malarewicz

Organizacja
Numer

JW 2947[2]

Dyslokacja

Jarosław[3]

Rodzaj wojsk

Artyleria

Podległość

9 Drezdeńska Dywizja Piechoty[3]

40 Pułk Artylerii Lekkiej (40 pal) – oddział artylerii lekkiej ludowego Wojska Polskiego.

Pułk sformowany został we wsi Olmonty na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 16 z 3 września 1944. Przysięgę żołnierze pułku złożyli 4 listopada 1944 w Olmontach[4].

Żołnierze pułku

[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy pułku

  • (p.o.) mjr Jerzy Malarewicz
  • ppłk gw. Grzegorz Wasilew — do 15 listopada 1944
  • mjr Wiktor Kozak – 1949
  • ppłk inż. Gabriel Owczinnikow
  • ppłk gw. Wincenty Gajbowicz

Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[5]

  1. ppor. Jerzy Bielewicz
  2. chor. Stefan Hucuł
  3. mjr Michał Gieorgiew
  4. ppor. Stanisław Krasowski
  5. kan. Wacław Kwiatkowski
  6. mjr Wiktor Pawłow
  7. kpt. Teodor Sołdatow

Skład etatowy

[edytuj | edytuj kod]

żołnierzy – 1093 (oficerów – 150, podoficerów – 299, kanonierów – 644)

sprzęt:

76 mm armata dywizyjna wz. 1942
122 mm haubica wz. 1938 (M-30)

Działania bojowe

[edytuj | edytuj kod]

Oddział wchodził w skład 9 Dywizji Piechoty z 2 Armii WP. 16 kwietnia 1945 wspierał macierzystą dywizję podczas forsowania Nysy i walk o Rothenburg. Najcięższe walki stoczył pułk w ostatnich dniach kwietnia, kiedy to walczył w okrążeniu pod Kuckau. W dniach 6–10 maja 1945 zabezpieczał ogniem natarcie dywizji w ramach operacji praskiej. Szlak bojowy zakończył 10 maja 1945 pod Minterbermsdorf.

Okres powojenny

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszym powojennym garnizonem pułku był Łańcut. 3 września 1945 roku stałym miejscem postoju został garnizon Jarosław[6]. Sztandar ufundowany przez mieszkańców Przeworska wręczono pułkowi 18 października 1948 roku. W 1956 jednostka przeformowana została w 40 pułk artylerii.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Decyzja nr 275/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 sierpnia 2009 r. w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji i nadania imienia patrona 14 dywizjonowi artylerii samobieżnej.
  2. Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku
  3. a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 428.
  4. Ways 1967 ↓, s. 120.
  5. Ginalski 1968 ↓, s. 324.
  6. Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
  • Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
  • Edmund Ginalski: 40 pułk artylerii lekkiej. Zarys dziejów 1944-1947.. Wydawnictwo MON, 1968.
pFad - Phonifier reborn

Pfad - The Proxy pFad of © 2024 Garber Painting. All rights reserved.

Note: This service is not intended for secure transactions such as banking, social media, email, or purchasing. Use at your own risk. We assume no liability whatsoever for broken pages.


Alternative Proxies:

Alternative Proxy

pFad Proxy

pFad v3 Proxy

pFad v4 Proxy