40 Pułk Artylerii Lekkiej (LWP)
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1944 |
Rozformowanie |
1956 |
Tradycje | |
Nadanie sztandaru |
1948 |
Kontynuacja |
40 Pułk Artylerii |
Dowódcy | |
Pierwszy |
mjr Jerzy Malarewicz |
Organizacja | |
Numer | |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
40 Pułk Artylerii Lekkiej (40 pal) – oddział artylerii lekkiej ludowego Wojska Polskiego.
Pułk sformowany został we wsi Olmonty na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego nr 16 z 3 września 1944. Przysięgę żołnierze pułku złożyli 4 listopada 1944 w Olmontach[4].
Żołnierze pułku
[edytuj | edytuj kod]Dowódcy pułku
- (p.o.) mjr Jerzy Malarewicz
- ppłk gw. Grzegorz Wasilew — do 15 listopada 1944
- mjr Wiktor Kozak – 1949
- ppłk inż. Gabriel Owczinnikow
- ppłk gw. Wincenty Gajbowicz
Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[5]
- ppor. Jerzy Bielewicz
- chor. Stefan Hucuł
- mjr Michał Gieorgiew
- ppor. Stanisław Krasowski
- kan. Wacław Kwiatkowski
- mjr Wiktor Pawłow
- kpt. Teodor Sołdatow
Skład etatowy
[edytuj | edytuj kod]żołnierzy – 1093 (oficerów – 150, podoficerów – 299, kanonierów – 644)
sprzęt:
- 76 mm armaty – 24
- 122 mm haubice – 12
- rusznice przeciwpancerne – 12
- samochody – 108
- ciągniki – 24
Działania bojowe
[edytuj | edytuj kod]Oddział wchodził w skład 9 Dywizji Piechoty z 2 Armii WP. 16 kwietnia 1945 wspierał macierzystą dywizję podczas forsowania Nysy i walk o Rothenburg. Najcięższe walki stoczył pułk w ostatnich dniach kwietnia, kiedy to walczył w okrążeniu pod Kuckau. W dniach 6–10 maja 1945 zabezpieczał ogniem natarcie dywizji w ramach operacji praskiej. Szlak bojowy zakończył 10 maja 1945 pod Minterbermsdorf.
Okres powojenny
[edytuj | edytuj kod]Pierwszym powojennym garnizonem pułku był Łańcut. 3 września 1945 roku stałym miejscem postoju został garnizon Jarosław[6]. Sztandar ufundowany przez mieszkańców Przeworska wręczono pułkowi 18 października 1948 roku. W 1956 jednostka przeformowana została w 40 pułk artylerii.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Decyzja nr 275/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 sierpnia 2009 r. w sprawie przejęcia dziedzictwa tradycji i nadania imienia patrona 14 dywizjonowi artylerii samobieżnej.
- ↑ Rozkaz organizacyjny Naczelnego Dowódcy WP nr 053/Org. z 30.3.1946 roku
- ↑ a b Kajetanowicz 2005 ↓, s. 428.
- ↑ Ways 1967 ↓, s. 120.
- ↑ Ginalski 1968 ↓, s. 324.
- ↑ Kajetanowicz 2005 ↓, s. 429.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Władysław Ways: Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego. Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek artylerii. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. II. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1967.
- Edmund Ginalski: 40 pułk artylerii lekkiej. Zarys dziejów 1944-1947.. Wydawnictwo MON, 1968.
- Pułki artylerii lekkiej ludowego Wojska Polskiego
- Wojsko w Łańcucie
- Ludowe Wojsko Polskie w Jarosławiu
- Jednostki Wojska Polskiego o nazwie wyróżniającej Budziszyńska
- Oddziały 9 Drezdeńskiej Dywizji Piechoty
- Polskie jednostki organizacyjne wojska utworzone w 1944
- Polskie jednostki organizacyjne wojska rozwiązane w 1956