Al Clat

Al Clat; Le Clat
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	42° 47′ 12″ N, 2° 10′ 06″ E
Superfícia	10,25 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 1 394 m; 1 080 m; 466 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Estat	França;
Region; 76	Occitània ;
Departament; 11	Aude ;
Arrondiment; 112	Limós;
Canton; 1114	La Nauta Val d'Aude (Atsat abans 2015);
Intercom; 200043776	CC dels Pirenèus audencs;
Cònsol	Honoré Gervais ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	30 ab. Evolucion de la populacion; 32 ab.
Densitat	3,22 ab./km²
	Autras informacions
Gentilici	(en francés)
Còde postal	11140
Còde INSEE	11093

Vilatge d'Occitània

Al Clat (Le Clat en francés) es una comuna lengadociana, situada en País de Saut, dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Al Clat**
Marsan	Calhan
		Artigas
Beceda de Saut	Ròcafòrt de Saut

Toponimia

Las fòrmas ancianas son Clatum al sègle XIII, Asclat en 1258-1639, Ayclat en 1485, Alclat = Al Clat en 1571, Le lieu del Clat, en 1594 ^[1]. Lo nom vendriá del participi passat del vèrbe asclar^[2] e s'explicariá per una traucada, una òsca, un ascle, pel travèrs de la val d'Aude; la primièra sillaba as- seriá venguda [aj-] e seriá estada confonduda ambe l'article contractat al- ^[3]^,^[4], logicament al plural. Mes coma c- es una oclusiva sorda, als se pronóncia pas [aj-]; en mai d'aquò, cap atestacion presenta pas -clats al plural. Se se pòt reténer l'explicacion en general, las fòrmas ancianas testimònian d'una certana confusion. Coma lo vèrbe asclar es completament comprés a las epòcas de las atestacions, amai encara, la confusion entre Asclat e Aiclat, puèi Al Clat s'explica per un evitament, estant l'adjectiu asclat potencialament pejoratiu pel vilatge e pels abitants.

Istòria

Sul terriòri de la comuna, dins la clusa de Sant Jòrdi, al nòrd d'Aude, existiá lo castelh de Borbel o Arborbellum, signalat al sègle XIII coma dependent del Fenolhedés. Lo senhor Bernat de Sautó, considerat catar, ne foguèt probablament lo darrièr senhor. Foguèt capturat en 1258 sul òrdre de Jacme Ièr d'Aragon e condemnat a èsser cremat a Perpinhan per l'Inquisicion.

Al Clat aparteniá al País de Saut, los sieus senhors èran los de Marsan al sègles XII-XIV.

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta
març de 2001	(2026)	Honoré Gervais	PS
	2001
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton d'Atsat; es ara del canton de La Val Nauta d'Aude (Quilhan).

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 33, totala: 33

284

276

290

245

308

303

323

302

330

268

272

276

308

315

282

299

291

293

284

268

254

199

170

145

136

108

101

81

66

50

46

43

33

37

36

36
36

2009

2010

35
35

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 30 abitants e la densitat èra de 2,93 ab/km².

Lòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Véser tanben

Comunas d'Aude

Ligams extèrnes

Al Clat sul site de l'Insee

Nòtas

↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 91, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f183.item.texteImage
↑ https://www.persee.fr/doc/rio_0048-8151_1974_num_26_2_2188_t1_0233_0000_2
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 194
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 255

Portal de Lengadòc

[1] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 91, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f183.item.texteImage

[2] ttps://www.persee.fr/doc/rio_0048-8151_1974_num_26_2_2188_t1_0233_0000_2

[3] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 194

[4] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 255

[1]

[2]

[3]

[4]